SUGÖZÜ KÖYÜ

Gazipaşa merkezine 29 kilometre uzaklıkta Torosların eteklerinde şirin bir köy Sugözü. 1250 kişilik nüfuslu köyün 110 hanesi vardır. Köye bağlı Beşilli, Bülüçlü, Kapan, Çukur ve Çomruk olmak üzere 5 mahalle bulunmaktadır. Yemyeşil ağaçları, temiz havası, heybetli dağları ve gürül gürül akan suları vardır. Gazipaşa için yaşam kaynağı Sugözü, ilçenin hem içme suyunu, hem de sulama suyunu karşılamaktadır. Sugözü ayrıca, elektriğini kendi üreten tek köy olma özelliğine sahiptir. 1948 yılından bu yana okul var ama taşımalı eğitim sistemi gereği öğrenciler merkezdeki bir okula gitmektedirler. Okur yazar oranı yüksektir. Neredeyse gençlerin tamamına yakını en az lise mezunudur. Sugözü okulundan mezun olan çok sayıda öğretmen ve memur vardır. Eskiden hayvancılıkla uğraşılan köyde, günümüzde tarım daha yaygındır. Son yıllarda seracılık yaygınlaşmıştır.

KÖY ADINI SUDAN ALDI

Köyün ilk adı Kurukarı'dır. Eski kaynaklara göre, köyde bulaşıcı bir hastalıktan dolayı çok sayıda insan ölmüştür. O tarihlerde köye gelen görevliler bir bakmışlar ki yaşlı bir kadından başka kimse yoktur. Kadına sormuşlar, o da; "ben bir kuru karı kaldım işte" demiştir. Bundan dolayı köyün adı Kurukarı olmuştur. Torosların eteğinde olduğu için köye Beldibi de denmiş ama kayıtlardaki adı Kurukarı'dır. 1950'lili yıllarda Gazipaşa'ya gelen içme suyunun kaynağı bu köyde olduğu için, köyün adı değiştirilerek Sugözü olmuştur.

KÖYÜN TARİHÇESİ

Köye ilk olarak Çomruklar yerleşmiştir. Önce bu aile, Hatay Dörtyol'da yaşamıştır. Orada başka bir sülale ile aralarında anlaşmazlık çıkmıştır. Doğu ve batı olmak üzere iki gruba ayrılmışlardır. Bir grup Kahramanmaraş'a, bir grup da Sugözü'ne gelmiştir. Aileler arasında kan davası başlamış ve Çomruk ailesi, buradan uzaklaşarak şimdiki Sugözü Köyü'ne yerleşmiştir. Bu dönemde yaylaya göç eden Yörükler, şimdiki Sugözü Köyü'nden geçerken hayvanlara ağızlık takmışlardır, kavga etmemek için. Bu yüzden Çomruklar sülalesine İmansızlar da denilmiştir.

SAVAŞA GİDEN 68 KÖYLÜ DÖNEMEDİ

Daha sonra köye Orta Asya'dan göç eden aileler gelmeye başlamıştır. Herkes su olan yerlere yerleşmiş, köye ilk gelenler Koyunculardır. Daha sonra Beşiroğulları, Sarıveliler ve Bülüçoğulları yerleşmiştir. Köyde aileler, tarım ve hayvancılığın yanında avcılıkla geçimini sağlamışlardır. Seferberlik ilan edildiğinde, askere gidenlerden Ayıotu Boğazı'ndan (Şimdiki Gökkuzluk Yaylası girişi) Silifke'ye kadar yürüyerek gitmişlerdir. Kurtuluş Savaşı'na köyden 70 asker gitmiş ancak sadece 2'si dönebilmiştir.

SAVAŞIN ESERİ ACI BİR HİKAYE

Savaş döneminde yaşanan ilginç bir hikaye vardır, yıllardır dillerde dolaşan.
Savaş döneminde köyden bir genç, (hikayede anlatılan kişinin çocukları ve torunlara yaşadığından dolayı isimlerini yayınlayamıyoruz) evli, 2 çocuğu vardır ve askere gitmiştir. Aradan 3-4 yıl sonra da kardeşi gider askere. Kardeşi döner ama ondan önce giden abisi dönmez. Aradan 9-10 yıl geçer ve hala dönmeyince, ailesi de büyük evlatlarının öldüğünü düşünüp, gelinin başkası ile evlenip çocuklarının zor durumda kalmamaları için kardeşi ile evlendirilir. Ve ailenin çocukları olur. Aradan geçen uzun yıllardan sonra kayıp genç köye geri döner. Bir de bakıyor ki, karısı kardeşiyle evlenmiş, adeta yıkılır. Karısı ve kardeşi de "öldü" sandıkları genci karşılarında görünce çok şaşırırlar. İki kardeş ve gelin, beraber oturup bir süre ağlarlar, düşünmeye başlarlar, "şimdi ne yapacağız" diye. Sonunda dönemin din adamı Demirtaş'ta bulunan bir hocaya danışıyorlar yaşananları. Hoca da, yengesiyle evli olan gence seslenerek, "siz boşanın, abin tekrar evlensin" der. Ve yıllar sonra ortaya çıkan genç, kardeşinden boşanan karısı ile yeniden evlenerek yaşamlarına devam ederler.
 

Sugözü Köyü